DIAGNOZA LOGOPEDYCZNA

Diagnoza logopedyczna zawsze odbywa się w obecności rodzica/opiekuna prawnego. Diagnosta przeprowadzawywiad, chcąc uzyskać informacje na temat:

• okresu okołoporodowego (ciąża, poród, stan po porodzie),
• rozwoju i kształtowania się mowy (czas pojawienia się pierwszych słów i zdań),
• rozwoju funkcji pokarmowych: gryzienie, żucie, połykanie,
• występowania zaburzeń mowy w najbliższej rodzinie,
• stanu zdrowia dziecka – przebyte choroby, hospitalizacje, specjalistyczna opieka medyczna (w tym neurologiczna, laryngologiczna, ortodontyczna),
• czy dziecko jest/było diagnozowane przez innych specjalistów, np. terapeuty SI, psychologa, pedagoga.

Kolejnym krokiem jest badanie logopedyczne:

• sprawdzenie artykulacji, czyli wymowy poszczególnych głosek; logopedzi używają do tego celu testów obrazkowych (w przypadku małych dzieci – ukierunkowanej zabawy),
• badanie rozumienia mowy, kompetencji komunikacyjnych i językowych,
• ocena budowy i sprawności narządów mowy: artykulacyjnych, oddechowych, fonacyjnych.

W zależności od wieku dziecka i stawianej hipotezy diagnostycznej, logopeda może wykonać dodatkowe testy np. test słuchu fonemowego, analizy i syntezy słuchowej bądź zalecić rozszerzenie diagnozy logopedycznej (np. wykonanie testu rozwoju językowego, zaburzeń przetwarzania słuchowego) oraz diagnozę psychologiczną, pedagogiczną (najczęściej w przypadku dzieci w wieku szkolnym), wskazać konieczność wykonania specjalistycznych badań medycznych (audiologiczne, neurologiczne, laryngologiczne, ortodontyczne, foniatryczne, chirurgiczne).

Logopeda, po przeprowadzonej pełnej diagnozie, przekazuje informacje rodzicom/opiekunom prawnym. Na wniosek rodzica/opiekuna prawnego wydaje opinię/informację dotyczącą wyników diagnozy.