DIAGNOZA

DIAGNOZA

W Poradni można wykonać badania diagnostyczne dzieci i młodzieży, wyłącznie na wniosek rodzica (opiekuna prawnego dziecka) lub pełnoletniego ucznia.
Badania służą głównie określeniu:
poziomu i dynamiki rozwoju psychomotorycznego dziecka, rozwoju mowy dziecka, potencjału, potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dziecka, deficytów jego funkcji wzrokowych, słuchowych, w tym przetwarzania słuchowego, motorycznych, integracji sensorycznej, komunikacji językowej, poziomu gotowości szkolnej, przyczyn trudności w uczeniu się, kierunku rozwoju osobowości, problemów w funkcjonowaniu emocjonalno-społecznym, uzdolnień dziecka, jego predyspozycji i preferencji zawodowych, optymalnych form pomocy.

 

Diagnoza psychologiczna

 

Diagnoza psychologiczna dziecka stanowi próbę wyjaśnienia czynników i mechanizmów psychologicznych, wpływających na powstawanie zgłaszanych problemów oraz genezy tychże problemów. Służy ona poznaniu dziecka, jego możliwości rozwoju, zachowań, specyfiki trudności w funkcjonowaniu szkolnym, osobniczym, w relacjach rodzinnych, czy rówieśniczych. Określa udział czynników organicznych, środowiskowych i psychologicznych w powstawaniu i podtrzymywaniu nieprawidłowych form zachowań i funkcjonowania. Może dotyczyć całości funkcjonowania psychicznego danej osoby np. zachowanie, inteligencja i rozwój osobowości lub jednego z elementów funkcjonowania np. dominujących potrzeb.

Celem diagnozy jest określenie: poziomu funkcji poznawczych oraz funkcji percepcyjno-motorycznych dziecka, rozwoju jego osobowości, dysharmonii rozwojowych, potrzeb rozwojowych i edukacyjnych, poziomu gotowości szkolnej, trudności w uczeniu się, ryzyka wystąpienia specyficznych trudności w uczeniu się, specyficznych trudności w uczeniu się /dysleksja, dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia/, problemów emocjonalnych i adaptacyjnych, zaburzeń behawioralnych, relacji z otoczeniem.

Na diagnozę składają się: wywiady przeprowadzane z rodzicami i z dzieckiem, analiza treści dokumentacji dziecka /opinie nauczycieli, zaświadczenia, karty informacyjne i inne/, bezpośrednia obserwacja zachowania dziecka, wykonanie specjalistycznych, wystandaryzowanych testów psychologicznych.

 

Diagnoza pedagogiczna

 

Diagnoza pedagogiczna polega na ustaleniu poziomu:

  • rozwoju funkcji słuchowych (słuchu fonemowego, słuchowej pamięci i świadomości fonologicznej, umiejętności automatyzacji leksykalnego przetwarzania informacji) oraz umiejętności szkolnych w odniesieniu do stopnia odchylenia od wymagań edukacyjnych w zakresie:
  • czytania (techniki, poprawności, tempa i rozumienia),
  • pisania (poprawności, tempa i poziomu graficznego pisma),
  • umiejętności matematycznych.

Na podstawie diagnozy psychologiczno-pedagogicznej formułuje się zalecenia do pracy w szkole (w celu dostosowania wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb ucznia) oraz wskazówki dla rodziców do wykorzystania na terenie domu.

 

Diagnoza logopedyczna

 

Diagnoza logopedyczna to badanie, mające na celu określenie poziomu rozwoju mowy dziecka, potwierdzenie bądź wykluczenie zakłóceń lub zaburzeń ekspresji i percepcji mowy (mówienia i rozumienia), które utrudniają albo uniemożliwiają komunikację językową.
Objawy różnego typu nieprawidłowości w zakresie sprawności językowej i komunikacyjnej, ustala się na podstawie danych z obserwacji zachowań werbalnych i niewerbalnych, danych z wywiadu (dotyczącego ogólnego przebiegu rozwoju dziecka, w tym jego mowy, stanu zdrowia, środowiska w jakim żyje) oraz na podstawie prób i testów językowych.
Głównym etapem diagnozy logopedycznej jest badanie mowy i określenie, czy zachowania werbalne i ich poziom są zgodne z normą wiekową. Ocenia się:

  • ilość i jakość wypowiedzi (badane są: zasób słownictwa, umiejętność operowania zdaniami, stosowania odpowiednich form gramatycznych, wymowa i artykulacja, tj. zasób dźwięków i sposób ich realizacji, płynność mowy, umiejętność prowadzenia dialogu, opowiadania, dostosowania wypowiedzi do sytuacji i odbiorcy)
  • poziom rozumienia mowy (na poziomie słów, połączeń słownych, zdań prostych i złożonych,
  • rozumienie poleceń i pytań).

Do uzupełniających czynności diagnostycznych należą badania:

  • budowy i sprawności aparatu artykulacyjnego i praksji oralnej,
  • funkcji połykowej,
  • funkcji oddechowych,
  • słuchu (badanie orientacyjne),
  • słuchu fonematycznego,
  • pamięci słuchowej,
  • kinestezji mowy,
  • płynności i prozodii mowy,
  • emisji głosu.

Wszystkie te działania pozwalają na sformułowanie rozpoznania (bądź wstępnej hipotezy) dotyczącego rodzaju zaburzenia i jego przyczyn oraz na ustalenie planu terapii logopedycznej.
Diagnozę logopedyczną dopełniają wyniki badań specjalistycznych (np. audiologicznych, foniatrycznych, ortodontycznych, psychologicznych, pedagogicznych, integracji sensorycznej), na które kierowane jest dziecko, jeżeli zachodzi taka potrzeba.

 

Diagnoza rozwoju procesów integracji sensorycznej /SI/

 

Diagnoza określa typ zaburzeń integracji sensorycznej, jaki dominuje u danego dziecka i wyjaśnia ich możliwy wpływ na jego funkcjonowanie. O zaburzeniu mówimy jeśli podczas diagnozy zaobserwujemy pewien charakterystyczny dla określonego typu zaburzenia zbiór nietypowych reakcji na określone bodźce sensoryczne. Prawidłowo postawiona diagnoza jest podstawą do ustalenia właściwego programu terapii.

Diagnoza SI odbywa się na wielu płaszczyznach i obejmuje:

  • Wywiad z rodzicami, który dostarcza informacji dotyczących m.in.: przebiegu ciąży, porodu, oceny stanu noworodka, rozwoju ruchowego, rozwoju mowy, rozwoju poznawczego oraz społecznego, stanu zdrowia dziecka, reakcji na podstawowe bodźce sensoryczne. Odrębnym polem informacji niezbędnych do zdiagnozowania zaburzeń integracji sensorycznej są kwestionariusze sensomotoryczne.
  • Próby Obserwacji Klinicznej SI, w oparciu o które ocenia się szereg wskaźników m.in.: lateralizację, odruchy toniczne, napięcie mięśni, równowagę, kokontrakcję, funkcje okoruchowe, planowanie motoryczne, zdolność różnicowania sensorycznego.
  • Serię Testów Południowokalifornijskich SI, które mają standaryzację od 4 roku życia i pozwalają uzyskać informację, czy dziecko rozwija daną umiejętność na poziomie swojego wieku. Testy oceniają m. in. planowanie ruchu, różnicowanie wrażeń dotykowych, naśladownictwo ruchowe, obustronną koordynację wzrokowo-ruchową, równowagę.
  • Obserwację dziecka w czasie swobodnej i zaplanowanej aktywności, szczególnie istotnej w przypadku młodszych dzieci lub dzieci z poważniejszymi zaburzeniami rozwoju, które z różnych przyczyn nie poddają się standardowym technikom diagnostycznym. Obserwacja ta przynosi informacje o stanie pobudzenia dziecka, jego potrzebie kontroli sytuacji wokół siebie, wskazuje, jakie zabawy dziecko preferuje, a jakich aktywności unika. Oceniamy jakość komunikacji i umiejętność wchodzenia w relacje z nową osobą, uwagę na zadaniach.

Po przeprowadzeniu badań terapeuta przeprowadza analizę wyników badań i stawia diagnozę.

Wyróżnia się trzy główne typy zaburzeń procesów integracji sensorycznej i szereg podtypów:

1. Zaburzenia Modulacji Sensorycznej
a) Nadwrażliwość sensoryczna
b) Podwrażliwość sensoryczna
c) Poszukiwanie wrażeń sensorycznych

2. Zaburzenia ruchowe na bazie sensorycznej
a) Dyspraksja
b) Posturalne

3. Zaburzenia Różnicowania Sensorycznego

 

Diagnoza predyspozycji edukacyjno-zawodowych

 

Diagnoza predyspozycji edukacyjno-zawodowych jest elementem doradztwa edukacyjno-zawodowego. Celem tego badania jest pomoc doradcy zawodowego uczniowi w podjęciu decyzji o wyborze kierunku dalszego kształcenia, zawodu oraz planowaniu kariery zawodowej. Doradca zawodowy w czasie diagnozy bada poziom zdolności, zainteresowań i skłonności zawodowych. Badania przeznaczone są dla uczniów starszych klas szkół podstawowych i szkół ponadpodstawowych, w sytuacji wyboru dalszego etapu kształcenia

 

Diagnoza zaburzeń przetwarzania słuchowego NEUROFLOW

 

Diagnoza zaburzeń przetwarzania słuchowego jest diagnozą ośrodkowych zaburzeń słuchu, które obserwuje się u dzieci, u których doszło do zmian na poziomie ośrodkowego układu nerwowego, najczęściej w obrębie lewej półkuli mózgu i spoidła wielkiego. Zaburzenia towarzyszą innym problemom, takim jak: opóźniony rozwój mowy, specyficzne zaburzenia rozwoju językowego (SLI), zaburzenia uwagi bez nadreaktywności (ADD) lub zaburzenia uwagi z nadreaktywnością (ADHD), specyficzne trudności w nauce oraz dysleksja. Diagnoza pozwala dobrać dla każdego dziecka zindywidualizowany trening słuchowy metodą Neuroflow.

Warunki kwalifikacji dzieci do diagnozy APD w PPP w Siedlcach

1. Na diagnozę przyjmowane są dzieci i młodzież przede wszystkim z:

• ryzykiem lub stwierdzoną dysleksją rozwojową,

• zaburzeniami koncentracji,

• ADHD,

• SLI,

• afazją,

• z opóźnionym rozwojem mowy,

• z trudnościami w nauce języków obcych.

2. Nie przyjmowane są dzieci:

• z niepełnosprawnością intelektualną,

• z diagnozą: autyzmu, zespołu Aspergera,

• w przypadku padaczki (wymagana aktualna zgoda od neurologa na badanie i prowadzenie treningu słuchowego),

• niemówiących.

3. Wiek dzieci: od ukończenia 5 roku życia – dobrze współpracujące.

4. Do przeprowadzenia diagnozy konieczne są prawidłowe wyniki badania słuchu – na podstawie aktualnego zaświadczenia lekarskiego (ważne 3 miesiące), u dzieci w szkole podstawowej – audiogram do wglądu.

5. Dziecko zgłaszające się na diagnozę musi być zdrowe (bez infekcji, zapalenia ucha, kataru etc.). W przypadku choroby konieczne jest przełożenie wizyty na inny termin.